We overdrijven helaas niet wanneer we stellen dat deze Corona-crisis een drama betekent voor sociaal kwetsbare stadsgenoten.

Wie al onder de armoededrempel verzeilde, heeft weinig perspectief om uit het dal te klimmen. Ook velen die er toch nog net in slaagden om elke maand de eindjes aan elkaar te knopen, zijn vandaag niet meer in staat om het hoofd boven water te houden. De Corona-crisis is dus niet alleen een gezondheidscrisis, er is zich - om het met de woorden van UA-professor en armoede-expert Bea Cantillon te zeggen - een ‘sociale ravage’ aan het ontwikkelen.

Ook in onze stad, zo bewijzen de uiterst alarmerende cijfers die Groen-Lier&Ko opvroeg bij OCMW Lier. Vergeleken met de eerste drie maanden van dit jaar, noteerden onze maatschappelijk werkers van het OCMW in april een stijging van het aantal cliëntcontacten met liefst 46% (+ 113% vergeleken met april 2019). Het aantal meldingen van intrafamiliaal geweld steeg - vergeleken met dezelfde periode vorig jaar - in maart/april van dit jaar met liefst 100%. Duizelingwekkende cijfers die aantonen dat we ook in Lier en Koningshooikt leven op een sociale tijdbom.

Groen-Lier&Ko bepleit daarom een sociaal crisisplan voor onze stad (‘Twaalf werken’ binnen onze ‘Twaalf werken’, zeg maar):

• Lier voert de duurzaamheidstoets in waardoor elke beslissing van stadsbestuur of enige andere orgaan afgetoetst wordt op de gevolgen voor de meest kwetsbaren uit onze samenleving.
  
  Een duurzaamheidstoets zou bijvoorbeeld goedbedoelde, maar sociaal niet-gerichte maatregelen als deze van de Corona-centrumbon kunnen helpen voorkomen.
• Lier bereidt de invoering van een ‘sociaal basisinkomen’ voor: via aanvullende steun bovenop het leefloon tillen we onze meest kwetsbare stadsgenoten tot aan de (met behulp van wetenschappelijke experten te berekenen) Lierse armoededrempel.
  
  Eens dit sociaal basisinkomen is ingevoerd, kan een aantal bestaande steunmaatregelen opgeheven worden. Die invoering vergt echter grondige voorbereiding in samenspraak met onder meer wetenschappelijke experten, onze OCMW-medewerkers en mensen in armoede zelf. Voorbereiding die enige tijd kost dus, terwijl de huidige crisis ons dwingt om snel te handelen.
  
  In afwachting van de invoering van een sociaal basisinkomen in Lier bepleit Groen-Lier&Ko daarom volgende vier maatregelen:

• Een verdriedubbeling van het jaarlijkse budget in de strijd tegen kinderarmoede (vandaag zo onrealistisch laag begroot dat het nauwelijks een druppel op een hete plaat vormt).
• De afbouw van de lokale huurpremie in de tijd (zoals die tijdens de vorige bestuursperiode beslist werd) wordt ongedaan gemaakt. Lierenaars met een leefloon die op de (lange) wachtlijst voor een sociale woning staan, hebben nood aan een volwaardige lokale huurpremie.
• Toegang tot een hospitalisatieverzekering voor leefloners die kampen met gezondheidsproblemen en (op doktersadvies). Ook de medische kosten voor medicatie categorieën D en E worden terugbetaalbaar. ‘Arm maakt. Ziek maakt arm’: die pijnlijk sociaal onrechtvaardige realiteit wil Groen-Lier&Ko helpen bestrijden
• Aanvullende steun bovenop het leefloon voor alleenstaanden en gezinnen die kampen met energiearmoede en dreigen afgesneden te worden van water, gas of elektriciteit.

Verder maken ook volgende actiepunten deel uit van het sociaal crisisplan voor Lier dat Groen-Lier&Ko bepleit:

• De cijfers inzake intrafamiliaal geweld zijn dermate zorgwekkend dat een crisisaanpak zich opdringt. Maatschappelijk werkers van het OCMW dienen over de nodige tijd te kunnen beschikken om ‘outreachend’ te werken: tijd dus om actief contact te kunnen leggen en te onderhouden met risicogezinnen. Een sensibiliseringscampagne dient slachtoffers aan te moedigen om de stap te durven zetten richting hulpverlening.
• Er wordt werk gemaakt van een structureel aantal plaatsen voor de opvang van daklozen in Lier.
• Lier organiseert een lokaal opvanginitiatief voor niet-begeleide minderjarige vluchtelingen.
• In Lier wordt een plaats opgericht waar nog bruikbare voedseloverschotten van Lierse handelaars bij elkaar gebracht worden en die van daaruit kunnen verdeeld of verwerkt worden.
• Handelaars die nog bruikbare goederen zoals kleding, schoenen, bijouterieën e.a. kunnen deze schenken aan de Lierse armoedeorganisaties.
• Via crowdfunding, samenwerking met lokale ondernemers en met cofinanciering van de stad (volgens het principe ‘een euro voor een euro’) wordt een ‘kleingeluksfonds’ opgestart waardoor ook mensen in kwetsbare situaties al eens van een verwennerij kunnen genieten.
  
  Denk o.a. aan een manicure, eens naar de kapper gaan, een ontspannende massagebeurt genieten, een voetbalwedstrijd bijwonen, een cinemabezoek, een culturele voorstelling of concert bijwonen, etc.